Oryginalne pytanie: „Czy ślepota czasowa jest największym problemem dla osoby z ADHD?? Jeśli tak, to dlaczego, a jeśli nie, to co??”
Nie. Ślepota czasowa może zostać zlikwidowana dzięki połączeniu widocznego harmonogramu, minutnika i kogoś, kto będzie cię zachęcał do nagłego wyrwania się z hiperkoncentracji lub „trybu czasu wolnego”.”
Największym problemem, moim zdaniem, jest coś, co nazywam „regresją.” W przypadku braku ustalonej rutyny, zwizualizowanej za pomocą planu zajęć, mózg osoby z ADHD zawsze „wraca” do czynności, które sprawiają mu przyjemność.
Aby zilustrować to na własnym przykładzie, zawsze, gdy wyłamuję się z rutyny, szybko tracę motywację do nauki. Obecnie przygotowuję się do studiów magisterskich z ekonomii w Chinach. To, co powinienem zrobić, to nauczyć się podstaw statystyki i matematyki na potrzeby ekonometrii oraz chińskiego mandaryńskiego. Przerwałem rutynę, którą ustanowiłem w zeszłym roku, aby skupić się na ostatnim semestrze studiów. Po zakończeniu zajęć dość trudno było mi powrócić do rutyny. I przez kilka tygodni po prostu grałem w Genshin Impact, oglądałem anime lub czytałem książkę historyczną zamiast uczyć się ekonomii i mandaryńskiego.
Odbudowanie nawyku uczenia się i przywrócenie rutyny wymaga zdobycia kolejnej góry. Taka rutyna staje się dla mnie drugą naturą po około trzech tygodniach (choć może się to różnić w zależności od osoby), co oznacza, że muszę się naprawdę zmusić, by powstrzymać się przed wykonywaniem czynności rekreacyjnych i jedzeniem żab w pierwszej kolejności. W trakcie tego procesu jesteś wolniejszy i bardziej nieefektywny, niż byłbyś, gdybyś nie złamał rutyny. To jest do bani.
